Πανελλαδική μέρα δράσης για την υγεία και την αξιοπρέπεια του λαού, Σαβ. 22/1, 12μ, άγαλμα Βενιζέλου

31.1.19

ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ αρνούνται νέα κινητοποίηση αναπληρωτών και κάλυψη εξόδων για τις πανελλαδικές συγκεντρώσεις 14&17/1


ΔΗΛΩΣΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ 
 30/01/2019

ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΕΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΣΤΙΣ 1/02 
ΚΑΙ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 14, 17/01

Δε φτάνει που οι δυνάμεις ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ  αρνήθηκαν κάθε έκτακτη ή τακτική συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, από την ανακοίνωση του νσχ – προσοντολογίου εκτρώματος, πριν τα Χριστούγεννα, απαντώντας στα επίμονα αιτήματα των Παρεμβάσεων ότι η επικοινωνία με mail ήταν αρκετή για την οργάνωση των αγώνων! Όταν το εκπαιδευτικό κίνημα τους ξεπέρασε, ανοίγοντας μια ρωγμή στον καταθλιπτικό τοίχο της αναποτελεσματικότητας,  που στήνουν παρέα κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αυτοί έμειναν να κοιτούν… τον τοίχο. Έστερξαν να σοβατίσουν γρήγορα – γρήγορα τη ρωγμή και να ξαναγυρίσουν στην κανονικότητα μιας Ομοσπονδίας που όχι μόνο δεν ασχολείται με την οργάνωση της κινητοποίησης των εκπαιδευτικών αλλά τιμωρεί με στέρηση οικονομικής υποστήριξης  όσους μετακινήθηκαν από τις εσχατιές της χώρας για να συμμετέχουν σε αυτές. Δυστυχώς για αυτούς θα μείνουν με την κατήφεια που ζωγραφιζόταν στα πρόσωπά τους, όταν αντίκρυζαν το ποτάμι των διαδηλωτών που έφτανε χαρούμενο από τα Προπύλαια στην άδεια  πλατεία Συντάγματος κι έπαιρνε μαχητικά το λόγο.
  Η θέση τους για το συγκλονιστικό επταήμερο των τελευταίων κινητοποιήσεων, την εκτίμηση και τα μέτρα για την αντιμετώπιση αδυναμιών του προηγούμενου διαστήματος, την καλύτερη συγκρότησή του εκπαιδευτικού κινήματος και τη συνέχιση του, διατυπώθηκε καθαρά.
·         Η προκήρυξη τρίωρων στάσεων εργασίας ήταν «ο καλύτερος τρόπος διαμαρτυρίας που σέβεται τις ιστορικές παρακαταθήκες της ΟΛΜΕ», αποφάνθηκαν, επιχειρώντας να βάλλουν ταφόπλακα όχι μόνο στο σήμερα αλλά και σε όλους τους προηγούμενους αποφασιστικούς, μαχητικούς και μαζικούς αγώνες διαρκείας. Οι απεργιακοί αγώνες του 1988, του 1997, του 2006 και του 2013, ο αγώνας των διαθέσιμων μας έδωσαν τα δικαιώματα που σήμερα κυβερνήσεις, ΕΕ και ΟΟΣΑ, επιζητούν να ποδοπατήσουν.
·         Αρνήθηκαν την οικονομική κάλυψη μέρους των εξόδων των συναδέλφων, αναπληρωτών και μονίμων, που ήρθαν από τα νησιά και την ηπειρωτική ενδοχώρα και πλαισίωσαν τις πιο μαζικές εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων.  

·         Καταψήφισαν πρόταση για ανακοίνωση της Ομοσπονδίας για την καταδίκη της σφοδρής κρατικής καταστολής της αστυνομίας και των ΜΑΤ, που οδήγησαν στον τραυματισμό συναδέλφων, τις ημέρες των κινητοποιήσεων.
·         Θεωρούν ότι έτσι κι αλλιώς, οι αναπληρωτές είναι ομάδες που σφάζονται μεταξύ τους, ο νόμος που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση δεν πρόκειται να αλλάξει και το αίτημα κατάργησής του δε συμφέρει τον κλάδο. Γι αυτό καταψήφισαν την πρόταση των Παρεμβάσεων για συμμετοχή στην κινητοποίηση στις 1 Φλεβάρη έξω από το Υπουργείο Παιδείας, που είχε αποφασιστεί ήδη από τη ΔΟΕ.
  Ο κυβερνητικός, γραφειοκρατικός συνδικαλισμός εκδηλώθηκε σε όλο του το μεγαλείο όταν οι Παρεμβάσεις κατέθεσαν πρόταση για τη διενέργεια ΓΣ και ΓΣ Προέδρων, αιτήματος πολλών ΕΛΜΕ της χώρας, που παραπέμφηκε στις καλένδες. 
  Η απόφαση απεργιακών, μαχητικών κινητοποιήσεων όλου του κλάδου, διευρύνοντας τα αιτήματα κατάργησης του προσοντολογίου και των μαζικών, μόνιμων διορισμών με αυτά του μισθού, της σύνταξης, της μη εφαρμογής της αξιολόγησης και της αντίθεσης στο «νέο Λύκειο» καθώς και το μπλοκάρισμα της εφαρμογής του ν.4547, μπορεί να κινηθεί μέσα από τις ΓΣ και το συντονισμό ΕΛΜΕ και Συλλόγων αθμιας, τη συγκρότηση εποτροπών αναπληρωτών στα πλαίσια κάθε σωματείου. Η εμπειρία του κέντρου αγώνα στην κατηλλειμένη Πρυτανεία, τις ημέρες των κινητοποιήσεων, των δεκάδων σωματείων που την πλαισίωσαν, δείχνει το δρόμο να ξεπεραστούν τα εμπόδια και να συρθούν οι πλειοψηφίες των Ομοσπονδιών.