Οι επιχειρήσεις στα σχολεία
Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ
Ξεκίνησε
με απόφαση του υπουργείου Παιδείας η λειτουργία του τέταρτου έτους
μαθητείας των ΕΠΑΛ. Η απόφαση εφαρμόζει το νομικό πλαίσιο που έχει
ψηφιστεί απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και απ’ τις προηγούμενες
κυβερνήσεις, στη βάση των μνημονιακών υποχρεώσεων και των κεντρικών
επιλογών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η
προώθηση της μάθησης με βάση την εργασία, η μετάβαση της εκπαιδευτικής
διαδικασίας απ’ το σχολείο στην επιχείρηση, και η «εκπαίδευση» της νέας
εργατικής βάρδιας στην εκμετάλλευση χωρίς φραγμούς, αποτελούν κεντρικές
στρατηγικές επιδιώξεις της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την
εκπαίδευση – ειδικά την τεχνική επαγγελματική- αλλά και την εργασία. Σε
αυτή την κατεύθυνση, κομβικής σημασίας είναι η υλοποίηση του
προγράμματος μαθητείας, με το οποίο θα φορέσουν σε μεγάλο κομμάτι
νεολαίας φόρμα εργασίας για να πιάνει δουλειά σε Δημόσιο και ιδιωτικές
επιχειρήσεις, με πενιχρά εργασιακά – ασφαλιστικά δικαιώματα και μηδενικά
συνδικαλιστικά.
Το
ενιαίο σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΚ) είναι
βασικός στόχος των πολιτικών της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, με υπογράμμιση στην
κατάρτιση. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την υπαγωγή της αντίστοιχης
Διεύθυνσης του Υπουργείου Παιδείας στη Δια Βίου Μάθηση. Το μεγαλύτερο
μέρος των μαθητών που δεν θα μπορούν να τελειώσουν το Γενικό Λύκειο για
λίγους (που πρότεινε το πόρισμα Λιάκου και φαίνεται να αποδέχεται το
υπουργείο Παιδείας), θα οδηγούνται μέσω της ΕΕΚ στη μαθητεία και στην
αγορά εργασίας, ως εργατικό δυναμικό στο όνομα της εκπαίδευσης. Η
προοπτική να αποκτούν πτυχίο ειδικότητας, επαγγελματικής εκπαίδευσης και
κατάρτισης επιπέδου 5, αφού θα χρειαστεί να πιστοποιηθούν μέσω
εξετάσεων από τον ΕΟΠΠΕΠ, θα είναι πλέον από δύσκολη έως ακατόρθωτη.
Ωστόσο αφού ο δρόμος απόκτησής του περνά από τη μαθητεία, η συζήτηση για
μη υποχρεωτικότητα της είναι προσχηματική. Η βιομηχανία των
πιστοποιήσεων θα γίνει το εργαλείο για στρατιές εργαζομένων χωρίς τυπικά
προσόντα στο μέλλον.
Τα
παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τις 6.700 περίπου θέσεις μαθητείας στο
δημόσιο τομέα, που ανακοίνωσε με τυμπανοκρουσίες το υπουργείο Παιδείας,
για το έτος μαθητείας των ΕΠΑΛ, της μαθητείας των σχολών ΟΑΕΔ και της
πρακτικής άσκησης των ΙΕΚ. Μέσω της μαθητείας θέλουν να καλύψουν μεγάλο
μέρος των εργασιακών αναγκών του Δημοσίου, αντί να προσλάβουν μόνιμο
προσωπικό. Άλλωστε οι μαθητευόμενοι σπουδαστές θα καταχωρούνται στο
σύστημα ΕΡΓΑΝΗ του υπουργείου Εργασίας, όπου καταχωρούνται οι προσλήψεις
προσωπικού.
Αυτός
είναι και ο αντικειμενικός στόχος της μαθητείας. «Ο μαθητευόμενος
εκπαιδεύεται σε ειδικότητα βάσει συγκεκριμένου προγράμματος και
εξειδικεύεται σε αντικείμενο το οποίο ενδιαφέρει την επιχείρηση σε
συνεργασία με το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς», αναφέρει το κείμενο
για το «Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο για την Αναβάθμιση της Επαγγελματικής
Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και της Μαθητείας», που εκπόνησε η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
Οι μαθητές στη… φάμπρικα
Συνολικά
6.726 μαθητές στέλνονται στη… δαγκάνα της εργασιακής εκμετάλλευσης μέσω
της μαθητείας, και του προγράμματος με την ονομασία «Καθορισμός αριθμού
μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης» για το έτος
2016-2017. Οι μαθητές-εργάτες θα υποκαταστήσουν θέσεις μόνιμης εργασίας
σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. «Ανατέλλει» μια νέα γενιά εργαζομένων με
πενιχρά μεροκάματα και ανύπαρκτα δικαιώματα.
Συνολικά
6.726 μαθητές στέλνονται στη… δαγκάνα της εργασιακής εκμετάλλευσης άνευ
δικαιωμάτων μέσω της μαθητείας και του προγράμματος με την ονομασία
«Καθορισμός αριθμού μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και
Κατάρτισης (ΕΠΑ.Σ, ΕΠΑ.Λ -Μεταλυκειακό έτος – τάξη Μαθητείας, ΙΕΚ και
ΣΕΚ), οι οποίοι θα πραγματοποιήσουν Μαθητεία -Πρακτική Άσκηση στο
Δημόσιο Τομέα, κατά το σχολικό έτος 2016-2017». Στο πλαίσιο του
προγράμματος θα τροφοδοτηθούν με μαθητευόμενους ο ΟΑΕΔ (450 άτομα), ο
στρατός (1.160 άτομα σε ΓΕΣ, ΓΕΝ, ΓΕΑ), οι ΔΕΚΟ (1.136 άτομα σε ΔΕΗ,
ΔΕΔΔΗΕ, ΟΣΥ, ΟΣΕ, ΕΡΤ, ΟΑΣΑ, Αμυντικά Συστήματα), το Ταμείο
Παρακαταθηκών (150 άτομα), τα δημόσια νοσοκομεία και το ΕΚΑΒ (2.148) και
οι Δήμοι- Περιφέρειες (2280 περίπου άτομα). Ειδικά στο χώρο της
δημόσιας υγείας, όπου κατά καιρούς ακούμε για διαγωνισμούς πρόσληψης…
χιλιάδων μόνιμων υπαλλήλων, τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι ένας ολόκληρος …
στρατός μαθητευόμενων νέων θα καλύψουν κακήν κακώς τα τεράστια κενά που
υπάρχουν σε προσωπικό. Για παράδειγμα, στο Γεννηματά θα εργαστούν 187
μαθητές, στο Σισμανόγλειο 133, στο Βενιζέλειο-ΠΑΓΝΗ 103, στο Γενικό
Νοσοκομείο Πατρών 100 και στο ΠΝ Ιωαννίνων 84 μαθητές.
Γιατί
όμως η πρακτική εκπαίδευση είναι κάτι το μεμπτό; Δεν είναι καλό οι νέες
βάρδιες εργαζομένων να μαθαίνουν τη δουλειά σε πραγματικές συνθήκες
εργασίας; Εάν δει κανείς πιο εμπεριστατωμένα και συνολικά το πώς
μεθοδεύεται και υλοποιείται στην πράξη η μαθητεία όλα αυτά τα χρόνια,
αλλά και πώς σχεδιάζεται να γενικευτεί, τα «δικαιώματα και υποχρεώσεις»
που τους «προσφέρονται», γίνεται κατανοητό ότι έχουμε την προσπάθεια
διαμόρφωσης μια νέας γενιάς εργαζομένων χωρίς κανένα δικαίωμα,
εκπαιδευμένη στην υποταγή, την κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη εργασία,
την διαρκή εναλλαγή μεταξύ εργάσιμου και άνεργου βίου.
Οι
μισθοί που θα λάβουν οι 6.700 μαθητευόμενοι θα είναι πιο κάτω και από
το περίφημο πόρισμα της Επιτροπής για τα εργασιακά και των «φωστήρων»
της ΕΕ, που προτείνουν τον «υποκατώτατο μισθό». Αυτοί είχαν μιλήσει για
μισθό ίσο με το 90% του κατώτατου μισθού για τον 1ο χρόνο εργασιακής
εμπειρίας (527 ευρώ μικτά), και με το 95% του κατώτατου μισθού για τον
2ο χρόνο εργασιακής εμπειρίας (556 ευρώ μικτά).
Οι
μαθητευόμενοι που παρακολουθούν το «Μεταλυκειακό έτος – τάξη μαθητείας»
θα αμείβονται ακόμα χειρότερα, με μόλις το 75% του νόμιμου,
νομοθετημένου, κατώτατου ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, και με
μισή ασφάλιση. Δηλαδή το μεικτό ποσό θα είναι 22,83 ευρώ και το καθαρό
17,12 ευρώ! Όπως ορίζεται από το πρόγραμμα «Εκπαίδευση στον χώρο
εργασίας − Μαθητεία στον εργασιακό χώρο», ένα μέρος, και πιο
συγκεκριμένα το ποσό των 9,63 ευρώ της αποζημίωσης, συμπεριλαμβανομένων
των νόμιμων ασφαλιστικών εισφορών, θα καταβάλλεται μηνιαίως από την
επιχείρηση, όπου πραγματοποιείται το πρόγραμμα της εφαρμογής της
«Πιλοτικής Τάξης Μαθητείας», ενώ το ποσό των 11 ευρώ της αποζημίωσης ανά
επιδοτούμενο θα καταβάλλεται από το υπουργείο Παιδείας, σε
απροσδιόριστο χρόνο. Με βάση τον κυβερνητικό σχεδιασμό, οι εισφορές στο
ΙΚΑ, τόσο του εργοδότη όσο και του μαθητή θα υπολογίζονται στο ήμισυ των
πραγματικών αποδοχών, (δηλαδή στο ποσό των 8,56 ευρώ).
Με
το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020 και στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη
Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση & Διά Βίου Μάθηση», και στην
«Επενδυτική Προτεραιότητα 10.4» ζητούμενο είναι η «βελτίωση της
συνάφειας των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης με την αγορά
εργασίας, η διευκόλυνση της μετάβασης από την εκπαίδευση στην εργασία
και η βελτίωση των συστημάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης και της
ποιότητάς τους». Στόχος είναι όλο και περισσότεροι μαθητές και
σπουδαστές να συμμετέχουν σε προγράμματα μαθητείας, ενώ θα
ανασχεδιαστούν τα Προγράμματα Μαθητείας για 150 ειδικότητες/επαγγέλματα.
Με το «Εθνικό Σχέδιο για τη Μαθητεία 2014-2020»,επιδίωξη είναι να
αυξηθεί ως το 2020, σε 30% το ποσοστό των νεοεισερχόμενων στην αγορά
εργασίας που θα έχει περάσει από θέση μαθητείας, όταν το 2014 ήταν μόλις
7%.
Το
κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις λοιπόν έχουν σοβαρά σχέδια για τη νέα
βάρδια της εργατικής τάξης, και τα λεφτά που επενδύονται για αυτό το
σκοπό είναι πολλά. Ειδικότερα στον τομέα της Ανάπτυξης της Δια Βίου
Μάθησης και Βελτίωσης της Εκπαίδευσης και Κατάρτισης με την Αγορά
Εργασίας, όπου εντάσσεται και η μαθητεία, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο
συνεισφέρει 362,8 εκατ. ευρώ, η εθνική συμμετοχή είναι 90,7 εκατ. ευρώ
και η συνολική χρηματοδότηση αγγίζει τα 453,6 εκατ. ευρώ! Φυσικά από
αυτά τα χρήματα, ένα πολύ μικρό ποσοστό θα κατευθυνθεί προς τους
μαθητευόμενους.
Ποιο είναι όμως το νομικό πλαίσιο μαθητείας για την Επαγγελματική Εκπαίδευση σήμερα στην Ελλάδα;
Με
το Νόμο 4386/2016, το Επαγγελματικό Λύκειο πλέον προσφέρει δύο κύκλους
σπουδών: πρώτο, το «Δευτεροβάθμιο Κύκλο Σπουδών», που ανήκει στο τυπικό
εκπαιδευτικό σύστημα και δεύτερο, το «Μεταλυκειακό έτος – τάξη
μαθητείας», που ανήκει στο μη τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα. Κατά τη
διάρκεια της τάξης μαθητείας, εκτός από τα εργαστηριακά μαθήματα
ειδικότητας» (203 ωρών), ο μαθητής θα παρακολουθεί και «πρόγραμμα
εκπαίδευσης στο χώρο εργασίας», διάρκειας 28 ωρών εβδομαδιαίως,
επιμερισμένο κατ’ ελάχιστον σε 4 ημέρες για 9 μήνες.
Το
ΥΠΕΘ, μέσω ΕΣΠΑ (δηλαδή χρημάτων των φορολογούμενων), και αξιοποιώντας
το θεσμό της μαθητείας, εξασφαλίζει σχεδόν τζάμπα εργασία 6.726
εργαζομένων για εννιά μήνες σε δημόσιες υπηρεσίες, νοσοκομεία, ΔΕΚΟ και
δήμους και στην επόμενη φάση σε εκατοντάδες επιχειρήσεις. Άλλωστε η αρχή
έγινε πέρσι με την προσφορά μαθητευόμενων σε πάνω από 700 ιδιωτικές
εταιρείες. Θα πληρώσει μέσω ΕΣΠΑ μια γελοία αμοιβή για τους
«ωφελούμενους» του προγράμματος περίπου 16 εκατ. ευρώ, όταν το συνολικό
κονδύλι προσεγγίζει το μισό δισ. ευρώ.
Οι
εργοδότες θα εισφέρουν καθαρά ποσά μόλις 6,12 ευρώ για το ημερομίσθιο
και μόλις 9,35 ευρώ για την ασφάλιση. Επιπλέον, είναι απαλλαγμένοι όχι
μόνο από τη μισθοδοσία αλλά και από το κόστος διαχείρισης, του εργατικού
αυτού δυναμικού. Αφού δε θα ψάξουν να τους βρουν, δε θα τους εντάξουν
σε καμιά μισθοδοσία, θα πληρώσουν για τον καθένα μόλις 3,23 ευρώ
ασφαλιστικές εισφορές ανά ημερομίσθιο! Για την επιχείρηση αυτό το
εργατικό δυναμικό, δεν θα εμφανίζεται ως τέτοιο αλλά ως “μαθητευόμενο”.
Η
υποκρισία των αρμοδίων περισσεύει. Μιλούν για αναβάθμιση της Τεχνικής
Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και «σύνδεση με την παραγωγή» όταν ουσιαστικά
υποτάσσεται η εκπαίδευση, το πρόγραμμα σπουδών, οι εκπαιδευτικοί και οι
μαθητές στις εκάστοτε ανάγκες της «τάξης των επιχειρηματιών», αυτών
δηλαδή που κατά κόρον δεν πληρώνουν, εισφοροδιαφεύγουν, φοροδιαφεύγουν ή
βάζουν λουκέτο όποτε θέλουν. Όλοι αυτοί είναι η λεγόμενη «αγορά
εργασίας».
Για
ποια λοιπόν μαθητεία μιλάμε και σε ποιο παραγωγικό περιβάλλον; Δεν θα
δίνει στα παιδιά ούτε καν τη δυνατότητα γνωριμίας με ένα πόστο εργασίας.
Πολύ περισσότερο, δεν θα είναι μια (έστω) κακοπληρωμένη πλήρη θέση
εργασίας, αλλά αντίθετα θα συμβάλλει στη γενίκευση της ελαστικοποίησης
και τη μονιμοποίηση της εργασιακής ανασφάλειας και των μοντέλων
«κοινωφελούς» εργασίας.
Οι
αλλαγές έχουν το αντιδραστικό πρόσημο των επιταγών ΕΕ – ΟΟΣΑ. Η αγορά
και οι ανάγκες των εργοδοτών θα καθορίζουν όχι μόνο τη μαθητεία αλλά και
τους «εύρωστους» τομείς και τα τμήματα ειδικότητας, τα προγράμματα
σπουδών τους, ενώ θα εισβάλλουν και σε ευέλικτες ζώνες, εργαστήρια κλπ.
Οι
μαθητές παραδίδονται βίαια βορά στις επιχειρήσεις ως δωρεάν (για τους
εργοδότες) εργατικό προσωπικό. Θα μαθητεύουν στις κακοπληρωμένες,
ελαστικές εργασιακές σχέσεις και στην υπακοή. Θα μάθουν στο νέο πρότυπο
εργασίας – σκλαβιάς, ανακύκλωσης της ανεργίας, που είναι στρατηγική
επιλογή για ΕΕ, ΔΝΤ και κεφάλαιο.
Οι
εκάστοτε ανάγκες των εργοδοτών, με ψήγματα ψευδοκατάρτισης, θα
αποτυπώνονται στα προγράμματα σπουδών, επιχειρώντας μια βαθύτερη
μορφωτική λοβοτομή στα παιδιά των πιο φτωχών λαϊκών στρωμάτων, οδηγώντας
σε χυλό καταρτίσεων, και αφαιρώντας τη δυνατότητα μορφωτικής βάσης
οικοδόμησης επαγγέλματος και διαπραγμάτευσης στην αυριανή αγορά
εργασίας.
Ακόμα και τα βήματα υλοποίησης του Μεταλυκειακού έτους-Τάξης Μαθητείας
παραπέμπουν σε σύγχρονο σκλαβοπάζαρο. Πριν την έναρξη της σχολικής
χρονιάς θα δημοσιεύεται πρόσκληση προς επιχειρήσεις/φορείς του Δημοσίου
να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για απασχόληση μαθητευομένων στις δομές τους.
Μάλιστα υποχρεούνται τα κατά τόπους ΕΠΑΛ/ ΕΚ «να δραστηριοποιηθούν, ώστε
να ενημερώσουν τις εν δυνάμει ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις, που
δραστηριοποιούνται στην τοπική κοινωνία»! Οι επιχειρήσεις θα συνάπτουν
«Σύμβασης Μαθητείας» με τον κάθε μαθητευόμενο και τον Διευθυντή του
ΕΠΑΛ, με τους όρους υλοποίησης του προγράμματος στο χώρο εργασίας.
Ποιες είναι όμως οι «υποχρεώσεις των μαθητευομένων»; Σταχυολογούμε
μερικές, όπως: Να συνυπογράψουν τη Σύμβαση Μαθητείας με την επιχείρηση.
Να εκτελούν κάθε εργασία που του αναθέτει ο υπεύθυνος Εκπαιδευτικός
(στη Σχολική Μονάδα) και ο υπεύθυνος εκπαιδευτής (στην επιχείρηση),
σύμφωνα με τα οριζόμενα στο «Πρόγραμμα Εκπαίδευσης στο χώρο εργασίας».
Να τηρούν τους κανόνες υγείας και ασφάλειας εργασίας της επιχείρησης. Να
τηρούν το ωράριο του «Προγράμματος Εκπαίδευσης στο χώρο εργασίας». Να
έχουν εμφάνιση συμβατή με το εργασιακό περιβάλλον και να σέβονται την
κινητή και ακίνητη περιουσία της επιχείρησης. Να συνεργάζονται αρμονικά
με τα στελέχη της επιχείρησης. Να μην δημιουργούν προβλήματα σε πελάτες ή
συνεργάτες της επιχείρησης.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΝΟΙΚΙΑΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Οι εκπαιδευτικοί μετατρέπονται σε εκπαιδευτές για την αγορά εργασίας
Οι
σχολικές μονάδες αναλαμβάνουν ρόλο γραφείων ενοικίασης εργαζομένων,
αφού θα διαχειρίζονται το δυναμικό που οι επιχειρήσεις ή οι υπηρεσίες
του Δημοσίου έχουν επιλέξει, από τον κατάλογο των αιτήσεων, όχι μόνο στα
χαρτιά αλλά και με επιτόπιες επισκέψεις. Ο αξιολογικός – ελεγκτικός
ρόλος που ανατίθεται σε εκπαιδευτικούς, συνιστά μια ποιοτική –
αντιδραστική τομή στον παιδαγωγικό τους ρόλο. Τη δεκαετία του 50 οι
δάσκαλοι προσπαθούσαν να φέρνουν τα παιδιά στα σχολεία και κάποιοι
άμοιροι γονείς, δέσμιοι της ανάγκης και της αμορφωσιάς τους, τα πήγαιναν
στο αφεντικό ή στο χωράφι. Τώρα οι εκπαιδευτικοί εντέλλονται από την
ανάγκη της δικής τους επιβίωσης, να ξεχάσουν τον παιδαγωγικό τους ρόλο
και να παίζουν το ρόλο του επόπτη, μιας εξ αρχής υπονομευμένης,
εργασίας. Οι σχολικές μονάδες εμπλέκονται σε ένα πρόγραμμα με τον τίτλο
«μαθητεία», υπονοώντας κάποια μορφής εκπαίδευση, η οποία ουσιαστικά
μετατρέπεται σε διαχείριση εργατικού δυναμικού.
Δεν
είναι δυνατόν να υπάρχει εκπαιδευτική διαδικασία σε χώρους άγριας
εργασιακής εκμετάλλευσης. Πολύ περισσότερο να θεωρείται ότι αυτός ο
χώρος εργασίας, ο υποταγμένος στη δημιουργία κέρδους και υπεραξίας,
μπορεί να υποκαταστήσει το σχολείο υλοποιώντας μέρος της εκπαιδευτικής
διαδικασίας, πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι σπουδές και άρα χωρίς να έχει ο
μαθητής ολοκληρωμένη γνώση για την ειδικότητά στην οποία εκπαιδεύεται.
Το «εγχειρίδιο» του υπουργείου Παιδείας που «εξηγεί» το θεσμό της μαθητείας, είναι αποκαλυπτικό: «Οι
μαθητευόμενοι εποπτεύονται στο χώρο εργασίας από εκπαιδευτικό. Ο
εκπαιδευτικός υπεύθυνος για την εποπτεία υποχρεωτικά επισκέπτεται την
επιχείρηση ή τον οργανισμό που έχουν τοποθετηθεί οι μαθητές … Ο
εκπαιδευτικός επιβλέπει την τήρηση των όρων της σύμβασης που έχει
υπογραφεί μεταξύ μαθητευόμενου, επιχείρησης, ΚΠΑ ΟΑΕΔ και ΕΠΑΛ».
Αλλά
και το εργασιακό μέλλον των εκπαιδευτικών της Τεχνικής Επαγγελματικής
Εκπαίδευσης προβλέπεται ζοφερό. Το υπουργείο Παιδείας αφού παίρνει όλα
τα μέτρα συρρίκνωσης των ΕΠΑΛ, στη λογική να επιβιώσουν οι τομείς και οι
ειδικότητες που ζητά η αγορά, δημιουργεί μεγάλα πλεονάσματα
εκπαιδευτικών και παρουσιάζει τη μαθητεία ως το μόνο δρόμο κάλυψης των
εκπαιδευτικών. Η μαθητεία θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό ποιοί τομείς θα
επιβιώσουν σε βάθος χρόνου. Η κυβέρνηση το ξέρει και πολιτεύεται με το
«διαίρει και βασίλευε» προκειμένου να επιβάλλει την πολιτική της, ενώ
είναι ακόμα νωπές οι μνήμες της διαθεσιμότητας.
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ
Ενιαίο ποιοτικό σχολείο, πλήρης εργασία για όλους
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Το
εκπαιδευτικό κίνημα μαζί με το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει
αγωνιστικά να καταγγείλει και να ανατρέψει την πολιτική παράδοσης της
νέας γενιάς ως βορά στις ορέξεις των επιχειρηματιών και να μετατρέψει
την εκπαίδευση σε εργαστήρι παραγωγής φθηνής εργατικής βάρδιας
αναλώσιμης στα γρανάζια των βιομηχάνων. Στο πεδίο της μαθητείας θα
πρέπει να υπάρξει μια τομή κυριολεκτικά του εργατικού και του
εκπαιδευτικού κινήματος με στόχο την υπεράσπιση και εμβάθυνση της
Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης στην υπηρεσία όλου του λαού.
Το
σχολείο οφείλει να γνωρίζει σε όλους τους μαθητές τα βασικά στοιχεία
όλων των εφαρμοσμένων και ανθρωπιστικών επιστημών, των πολιτιστικών
επιτευγμάτων, αλλά και τα βασικά στοιχεία της βιομηχανικής, αγροτικής
παραγωγής και της αναπτυσσόμενης τεχνολογίας. Μόνο αυτή η ενιαία μόρφωση
θα συνδέσει δημιουργικά το σύστημα, το περιεχόμενο, τη μέθοδο εργασίας,
της γενικής μόρφωσης με τις νέες συνθήκες και τις απαραίτητες ανάγκες
μιας παραγωγής και μίας ανάπτυξης σε όφελος των ανθρώπων και όχι των
κερδών. Αυτός ο βασικός στόχος ενός σχολείου των λαϊκών – κοινωνικών
αναγκών παραμορφώνεται, σήμερα, με τη στενή «δήθεν» επαγγελματική
κατάρτιση, προετοιμασία για σκλαβιά – μαθητεία στον εργοδότη ή με την
φροντιστηριακού τύπου, εξουθενωτική προπαίδευση για τις πανελλαδικές
εξετάσεις.
Είναι
αυτονόητο ότι αυτό το «άλλο» σχολείο θα εφαρμόζει ένα ευρύ δίκτυο
μορφών ενίσχυσης των φτωχών μαθητών. Το εκπαιδευτικό προσωπικό αυτού του
σχολείου, θα είναι μόνιμο, οργανικά ενταγμένο μέσα στη δημόσια σχολική
μονάδα και αντίστοιχο σε πλήθος και ποιότητα των αναγκών του κι όχι των
αναγκών των «κοφτών» και των μνημόνιων διαρκείας ή των κερδών των
εργοδοτών. Ένα σχολείο 12χρονης, ενιαίας και υποχρεωτικής εκπαίδευσης,
με μέτρα για να φοιτούν όλα τα παιδιά και να μορφώνονται όλα τα παιδιά.
Με 2 έτη προσχολικής αγωγής και 2χρονη ολοκληρωμένη επαγγελματική
εκπαίδευση αμέσως μετά, για όσα επαγγέλματα δεν απαιτείται
πανεπιστημιακή μόρφωση. Αυτό πρέπει να είναι το μοναδικό δημόσιο, δωρεάν
εκπαιδευτικό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης, με ταυτόχρονη
κατάργηση όλων των δομών έξω απ’ αυτό (ΔΙΕΚ, ΙΕΚ, ΕΠΑΣ άλλων υπουργείων
κλπ). Με μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Με τομείς και ειδικότητες που να
καλύπτουν τους τομείς και τις ειδικότητες των σημερινών σχολείων της
Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ, ΙΕΚ, ΣΕΚ) με την προσθήκη και άλλων
που θα κριθούν αναγκαίες σύμφωνα με τις ανάγκες της ανάπτυξης της χώρας
για τους ανθρώπους της κι όχι για τις Τράπεζες και το κεφάλαιο. Ο στόχος
αυτού του σχολείου πρέπει να είναι η εκπαίδευση των μαθητών για την
απόκτηση ολοκληρωμένων γνώσεων (θεωρητικών και δεξιοτήτων) ενός
ολοκληρωμένου γνωστικού αντικειμένου που ορίζεται ως επάγγελμα.
Οι
απόφοιτοί του θα έχουν ξεκάθαρα επαγγελματικά δικαιώματα. Θα μπορούν να
διεκδικήσουν μια θέση αξιοπρεπούς εργασίας με πλήρη δικαιώματα κι όχι
σκλαβιάς και ανεργίας. Με πλήρη μισθό και όχι ψίχουλα για «κουλούρι και
καφέ», με πλήρη ασφάλιση και υγειονομική περίθαλψη, με σταθερή εργασία,
κόντρα στην ελαστικοποίηση της εργασίας, τη μισή δουλειά-μισή ζωή που
οραματίζονται για την νεολαία κεφάλαιο, ΕΕ, και κυβερνήσεις.
