ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ –ΚΙΝΗΣΕΙΣ –ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στο ΔΗΜΟΣΙΟ
Ιούνης 2018
Ηλεκτρονική
Αξιολόγηση: άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς
Στο πλαίσιο της
ψηφιοποίησης των διαδικασιών και των υπηρεσιών της Δημόσιας Διοίκησης,
αποβλέποντας στη μείωση των διοικητικών
βαρών και στην αποτελεσματικότερη
προώθηση των δικαιωμάτων των υπαλλήλων, οι διατάξεις του παρόντος
προβλέπουν την ηλεκτρονική διεξαγωγή της αξιολόγησης του προσωπικού της
Δημόσιας Διοίκησης.
Η ως άνω
διαδικασία αξιολόγησης, η οποία πλέον θα διενεργείται μέσω ειδικής πλατφόρμας,
που εντάσσεται και αξιοποιεί το Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού του Ελληνικού
Δημοσίου, αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς
την ολοκλήρωση της διασύνδεσης των συστημάτων διαχείρισης του προσωπικού
του, όπως αυτό έχει τεθεί ως στόχος στην ολοκληρωμένη «Εθνική Στρατηγική για τη
Διοικητική Μεταρρύθμιση 2017-2019» για την εφαρμογή του νέου, διαφανούς και
αξιοκρατικού συστήματος αξιολόγησης δημοσίων υπαλλήλων.
Η ηλεκτρονική αξιολόγηση συνιστά καινοτόμα
δράση, εχέγγυο της διαφάνειας, και συμβάλλει ουσιαστικά στον εκσυγχρονισμό
της διοικητικής δράσης.
(Γεροβασίλη, Αιτιολογική Έκθεση για την Ηλεκτρονική Αξιολόγηση, Απρίλης
2018)
Πίσω από τις βαρύγδουπες τεχνοκρατικές φανφάρες,
δύσκολα κρύβεται η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο δημόσιο σε σχέση με την
αξιολόγηση, αλλά και οι προθέσεις της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα:
1.
Η
κυβέρνηση είναι στριμωγμένη, αφού πέρσι οι εργαζόμενοι-ες στο δημόσιο κατάλαβαν
την παγίδα και είπαν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ΟΧΙ στην αξιολόγηση, ακυρώνοντάς
την στην πράξη με τη μαζική συμμετοχή τους στην απεργία/αποχή. Έτσι, δοκιμάζει
άλλη μία μέθοδο, την ηλεκτρονική αξιολόγηση, μήπως και τα καταφέρει τώρα.
2.
Η
αξιολόγηση «πρέπει» να προχωρήσει γιατί είναι μνημονιακό προαπαιτούμενο, που
μεταφέρθηκε υποχρεωτικά από την 3η στην 4η αξιολόγηση του Μνημονίου, αφού ακόμη
και οι «θεσμοί» κατάλαβαν πως η περσινή προσπάθεια επιβολής της κατέληξε σε
ολοκληρωτικό φιάσκο. Γιατί επιμένουν να συνδέουν την αξιολόγηση του προσωπικού
με το Μνημόνιο; Γιατί είναι απαραίτητο συστατικό του κράτους που οικοδομούν τα
μνημόνια: «επιτελικό και ευέλικτο», κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αναγκών
της «ανάπτυξης» που περνάει μέσα από την ισοπέδωση της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Τα μνημόνια δεν έχουν, φυσικά, ως στόχο την «αποτελεσματικότερη προώθηση των
δικαιωμάτων μας ως υπαλλήλων». Αντίθετα, καταργούν κατακτήσεις και δικαιώματα
των εργαζόμενων και φορτώνουν το κόστος της κρίσης στις πλάτες μας.
3.
Καμία «αξιοκρατία» και «διαφάνεια» δεν θα βρουν
οι δημόσιοι υπάλληλοι στην αξιολόγηση, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ούτε
αξιοκρατία ούτε διαφάνεια σε ένα κράτος που θέλει να εκβιάζει, να τρομοκρατεί
και να υποτάσσει τους υπαλλήλους για να εφαρμόζουν πειθήνια τις εντολές της
εκάστοτε πολιτικής εξουσίας και να υλοποιούν απαρέγκλιτα τις αντιλαϊκές
πολιτικές.
4.
Η
«καινοτόμα και εκσυγχρονιστική δράση» της ηλεκτρονικής αξιολόγησης σημαίνει το
ηλεκτρονικό φακέλωμα, σε μια ενιαία βάση προσωπικών δεδομένων (εμπλέκοντας
μάλιστα ιδιωτική εταιρεία σε αυτό!), με τους βαθμούς όλων των δημοσίων
υπαλλήλων, που θα συνδέεται με το Μητρώο Ανθρώπινου Δυναμικού του Ελληνικού
Δημοσίου, στο οποίο θα έχει άμεση πρόσβαση η κάθε κυβέρνηση για να το
χρησιμοποιήσει, ανάλογα με τις
εξελίξεις και τις εντολές των «θεσμών», κατά το δοκούν: να βγάλει σε διαθεσιμότητα ή και
να απολύσει υπαλλήλους, με βάση τους βαθμούς της αξιολόγησης. Εάν ολοκληρωθεί η διαδικασία της ηλεκτρονικής
αξιολόγησης τότε οι εργαζόμενοι-ες στις δημόσιες υπηρεσίες θα έχουν ανοίξει
μόνοι τους την πόρτα σε όλους αυτούς που ζητάνε συνεχή
εντατικοποίηση της δουλειάς μας και στενή παρακολούθηση της «αποδοτικότητάς»
μας, μείωση μισθών και προσωπικού στο δημόσιο.
Η «καλή» αξιολόγηση και ο διάλογος: μια τρύπα στο νερό
Μετά την μεγάλη επιτυχία της
απεργίας/αποχής από την αξιολόγηση το 2017, η ΑΔΕΔΥ θα έπρεπε να θέσει πιεστικά
το ζήτημα της κατάργησης του νόμου και να οργανώσει τον αγώνα για να γίνει αυτό
εφικτό. Αντί γι’ αυτό, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που συγκροτούν το προεδρείο
της Εκτελεστικής Επιτροπής (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ/ΔΗΣΥΠ, ΕΑΕΚ/ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝδικαλιστική
ΑΝατροπή) άρχισαν να μιλούν για μια «καλή, μη τιμωρητική αξιολόγηση» και ξεκίνησαν
έναν διάλογο με την πολιτική ηγεσία του ΥΔΑ, προσδοκώντας ότι η κ. Γεροβασίλη
θα απέσυρε, έστω, την τροπολογία για τον αποκλεισμό των προϊστάμενων-απεργών
από τις κρίσεις για τις θέσεις ευθύνης (αρ. 24Α, ν. 4369/2016).
Οι συνδικαλιστικές αυτές
δυνάμεις «ξέχασαν» εκείνο που συνειδητοποίησαν, με τον πιο βίαιο τρόπο, όλοι οι
δημόσιοι υπάλληλοι το 2013, με την υπόθεση των διαθεσιμοτήτων και των
απολύσεων: πως η αξιολόγηση, όσο ήπια, αθώα, ακίνδυνη ή «μη τιμωρητική» κι αν
εμφανίζεται (όπως εκείνη που ίσχυε ως τότε), μπορεί ανά πάσα στιγμή να
αξιοποιηθεί ως ένα καθοριστικό εργαλείο εις βάρος της ίδιας της εργασιακής τους
υπόστασης!
Θα πρέπει να είμαστε σαφείς.
Όσοι μιλούν για αποδοχή της αξιολόγησης «με όρους», παριστάνοντας πως αγνοούν
το πραγματικό της περιεχόμενο, στην ουσία προετοιμάζουν το έδαφος για την πλήρη
επιβολή της, ως εργαλείο κατηγοριοποίησης και διαχωρισμού των εργαζομένων, ως
μέσο πειθάρχησης και υποταγής τους. Η συζήτηση περί «μη τιμωρητικής
αξιολόγησης» δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να συσκοτίζει την πραγματικότητα που
έχει συνειδητοποιήσει πια η πλειονότητα του δημοσιοϋπαλληλικού κόσμου: η αξιολόγηση
δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών ούτε με την
υποστήριξη των υπαλλήλων για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο
διάλογος αυτός δεν κατέληξε πουθενά, ούτε καν στην απόσυρση της επαίσχυντης
τροπολογίας Γεροβασίλη (η οποία, πάντως, ισχύει μόνο για τις περσινές
διαδικασίες αξιολόγησης, όπως ρητά αναφέρει: «Ειδικά, κατά την πρώτη εφαρμογή του συστήματος
αξιολόγησης του παρόντος νόμου για την αξιολογική περίοδο του έτους 2016»). Και δεν θα μπορούσε, άλλωστε, αφού η
αξιολόγηση συνδέεται άρρηκτα με
ολόκληρο το θεσμικό πλαίσιο αντιδραστικής αναδιάρθρωσης στο δημόσιο που
υπηρετεί απαρέγκλιτα και η σημερινή κυβέρνηση (τη συρρίκνωση δομών, τις
συγχωνεύσεις υπηρεσιών-φορέων, την κατασκευή πλεονασμάτων προσωπικού και τη
δραματική μείωσή του, τις υποχρεωτικές μετακινήσεις, την ιδιωτικοποίηση τομέων
ευθύνης του δημοσίου και την προωθούμενη επιχειρηματική λειτουργία συνολικά του
δημοσίου, τα περιγράμματα θέσεων, την εντατικοποίηση της εργασίας, την ανάθεση
παράλληλων καθηκόντων κοκ).
Και τώρα; Συνεχίζουμε αποφασιστικά την απεργία/αποχή!
Παρά τον χαμένο χρόνο του «διαλόγου»,
που έσπειρε μια κάποια σύγχυση και έδωσε της ευκαιρία στην κυβέρνηση να
προετοιμάσει την ηλεκτρονική αξιολόγηση, ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι
μονόδρομος:
·
συνεχίζουμε
όλοι και όλες, αξιολογούμενοι και αξιολογητές, αποφασιστικά και μαζικά την
απεργία/αποχή από κάθε διαδικασία που συνδέεται με την αξιολόγηση
·
δεν
παρέχουμε στοιχεία, δε δίνουμε τη συναίνεσή μας, δεν διευκολύνουμε με κανέναν
τρόπο τη συγκρότηση του μητρώου
·
δεν
συμπληρώνουμε ούτε ψηφιακές ούτε έντυπες φόρμες αξιολόγησης ούτε για τον εαυτό
μας ούτε για τον προϊστάμενό μας
·
με
τη μαζική μας συμμετοχή ακυρώνουμε στην πράξη την αξιολόγηση, σπάμε τις λογικές
του ανταγωνισμού, του ατομικισμού, του «διαίρει και βασίλευε»
·
με
τη μαζική μας συμμετοχή στην απεργία/αποχή ασκούμε ουσιαστική πίεση και υπερασπιζόμαστε
όλους τους συναδέλφους που αποκλείστηκαν από τις κρίσεις, λόγω της τροπολογίας
Γεροβασίλη, και αναμένουν την νομική έκβαση της υπόθεσης
Καλούμε τα Πρωτοβάθμια Σωματεία, τις Ομοσπονδίες,
τις Επιτροπές Αγώνα να οργανώσουν συλλογικές διαδικασίες στη βάση των
εργαζόμενων.
Με συνελεύσεις, με ενότητα και αλληλεγγύη,
να απαντήσουμε
και αυτή τη φορά στον κανιβαλισμό της πολιτικής
τους.
