Μια επιβαλλόμενη απάντηση στο Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά.

• Το ψέμα και η λαθροχειρία έχουν κοντά ποδάρια

  Του Παύλου Αντωνόπουλου*

Στο 2^ο Τεύχος του 2016 της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης που εκδίδει η ΚΕ του ΚΚΕ δημοσιεύτηκε ένα κείμενο του Τμήματος για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο "Στοιχεία για το συσχετισμό στο Συνδικαλιστικό κίνημα". Διαβάζουμε στην πρώτη σελίδα ότι «.. οι κομμουνιστές αναπτύσσουν στο συνδικαλιστικό κίνημα μια παρέμβαση η οποία δημιουργεί εύφορο έδαφος για τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας σύγκρουσης και ανατροπής της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας κι εξουσίας, με άλλα λόγια για την ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης. Αυτή η παρέμβαση δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη της τη σημερινή πραγματικότητα της εργατικής συνείδησης. Μόνο έτσι άλλωστε θα μπορέσει να την επηρεάσει σε θετική κατεύθυνση. Έτσι απαραίτητη προϋπόθεση για την ευστοχία αυτής της παρέμβασης είναι η κατάκτηση μιας όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικής "εικόνας" της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, του συσχετισμού μεταξύ των δυνάμεων που παρεμβαίνουν σε αυτό, της έκτασης της επιρροής του ταξικού πόλου που εκφράζεται στις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ».

Όπως με σαφήνεια διευκρινίζουν η ευστοχία της παρέμβασης τους προϋποθέτει την όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικής "εικόνας" της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, του συσχετισμού μεταξύ των δυνάμεων που παρεμβαίνουν σε αυτό κι έτσι η όποια λαθεμένη "εικόνα" οδηγεί σε αστοχία! Για να δούμε λοιπόν πόσο αντικειμενική εικόνα έχουν επί του προκειμένου.

Όπως σωστά διαπιστώνουν παρατηρείται από το 2010 μέχρι τι 2013 μείωση της συμμετοχής σε αρχαιρεσίες και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα και παραθέτουν κάποιους αντικειμενικούς λόγους  στους οποίους εδράζεται αυτή η μείωση (θα μπορούσαμε ειδικά για τον ιδιωτικό τομέα να προσθέσουμε και την τρομοκρατία που ασκείται στους εργαζόμενους που ασκούν συνδικαλιστική δράση). Στη συνέχεια ενώ μιλάνε για το ότι σε αυτήν τη μείωση δεν μπορεί παρά να συμβάλλει και ο αρνητικός ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, αποφεύγουν να κάνουν έστω και την παραμικρή αυτοκριτική (όπως συνήθιζαν να κάνουν παλαιότερα οι κομμουνιστές) για τη δική τους ευθύνη. 

Η βασική γραμμή του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα ξεκινάει με τη διαπίστωση ότι ο συσχετισμός δύναμης και η σημερινή πραγματικότητα της εργατικής συνείδησης δεν επιτρέπουν αγώνες που να βάζουν στόχο τη ρήξη και την ανατροπή των πολιτικών που ακολουθούν όλες οι τελευταίες Κυβερνήσεις με τις οδηγίες  του ντόπιου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, γιαυτό πρέπει οι εργατικοί αγώνες να επικεντρώνονται σε πλαγιοκοπήσεις, σε διαμαρτυρίες και σε μικρής κλίμακας και έντασης αντιπαραθέσεις. Στα πλαίσια αυτής της γραμμής θέτουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε όποιον προωθεί γραμμή ρήξης και σύγκρουσης, με πολλά και χαρακτηριστικά παραδείγματα. 

Οι προτάσεις του στις ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μέχρι τώρα (τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και το προηγούμενο διάστημα) δεν ξεφεύγουν από το όριο της 24ωρης απεργίας (συνοδευόμενη σχεδόν πάντα από την απειλή κλιμάκωσης που ποτέ δεν την είδαμε). Και φυσικά το πρόβλημα δεν είναι ποσοτικό αλλά ξεκινάει από το στόχο που βάζουν στις κινητοποιήσεις, που δεν είναι άλλος από τη διαμαρτυρία. Αυτό κάνανε και στη μέση εκπαίδευση το 2013 όταν μετά την αύξηση του ωραρίου εργασίας των εκπαιδευτικών και την επαπειλούμενη απόλυση χιλιάδων εκπαιδευτικών, αρνήθηκε να συμβάλλει στην απόφαση για απεργία στις εξετάσεις με πρόσχημα το καλό των μαθητών (sic) αλλά και τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου βρέθηκε απέναντι στην καθολική απόφαση των καθηγητών για απεργία διαρκείας, παρότι είχαν ήδη τεθεί σε διαθεσιμότητα 2.500 εργαζόμενοι και είχαν καταργηθεί οι μισές από τις ειδικότητες των τεχνικών λυκείων. Μάλιστα στο κείμενο που αναφέρομαι κατηγορούν τις Παρεμβάσεις ότι "οδήγησαν τον κλάδο σε αγώνες που λόγω του τρόπου οργάνωσης και των αιτημάτων τους (ήταν λάθος το αίτημα να μην απολυθούν οι εργαζόμενοι;), αντί να βοηθήσουν, οδήγησαν στον παραπέρα εκφυλισμό του κινήματος". Όμως "ξεχνάνε" να αναφέρουν ότι με αυτόν τον αγώνα και τη συνεχή παρέμβαση των εργαζομένων δεν απολύθηκε τελικά κανείς εργαζόμενος και επαναφέρθηκαν οι καταργημένες ειδικότητες στα σχολεία. Μια επιτυχημένη δηλαδή παρέμβαση των εργαζομένων με πρόταση και πρωτοπορία τις Παρεμβάσεις, την μετατρέπουν σε ήττα και εκφυλισμό!

Αλλά και στον αγώνα κατά της αξιολόγησης στο Δημόσιο πάλι δεν ένωσαν τις δυνάμεις τους στη γραμμή της άρνησης διαρκείας για αυτοαξιολόγηση και αξιολόγηση που εκφράστηκε με απεργία διαρκείας από κάθε τέτοια ενέργεια, με απόλυτη επιτυχία και νίκη των εργαζομένων. Μια μάχη που ανάγκασε την Κυβέρνηση Σαμαρά και τον Υπουργό Μητσοτάκη να υποχωρήσουν πλήρως και να πάρουν πίσω το Νόμο για την αξιολόγηση.

Στη συνέχεια έχουμε μια πραγματική λαθροχειρία κατά των Παρεμβάσεων που εδράζεται σε συνειδητή παραποίηση των στοιχείων των Συνεδρίων της ΑΔΕΔΥ, όπου και με βάση τα παραποιημένα στοιχεία, καταλήγει η ΚΕ του ΚΚΕ σε απολύτως άστοχα συμπεράσματα. Παραθέτει λοιπόν τα παρακάτω αποτελέσματα για τα δυο συνέδρια της ΑΔΕΔΥ (το 34^ο και το 35^ο ) όσον αφορά τους εκλεγμένους αντιπρόσωπους των Παρεμβάσεων. Για μεν το 34^ο του 2010 αναφέρει ότι οι Παρεμβάσεις είχαν 96 αντιπρόσωπους και αντίστοιχα 9 έδρες στο Γενικό Συμβούλιο με ποσοστό 11,40% ενώ στο 35^ο Συνέδριο του 2013 οι αντιπρόσωποι έγιναν 68 (9,82%) και αντίστοιχα 8 έδρες. Αναφέρουν λοιπόν ότι αυτή "η μείωση των δυνάμεων των Παρεμβάσεων (που με καθαρά προβοκατόρικη διάθεση αναφέρουν ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ) από 11,40 σε 9,82%, πιεζόμενοι από την ανοδική τάση της συνδικαλιστικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο σε μεγάλο βαθμό αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία".

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Τα αποτελέσματα των δυο συνεδρίων της ΑΔΕΔΥ για τις Παρεμβάσεις είναι τα ακόλουθα:

34^ο συνέδριο 2010           Αντιπρόσωποι   43           Έδρες στο ΓΣ 4   Έδρες στην ΕΕ 0

35^ο συνέδριο 2013           Αντιπρόσωποι   68           Έδρες στο ΓΣ 8   Έδρες στην ΕΕ 2

Με δύο λόγια είχαμε αύξηση κατά 25 αντιπρόσωπους! Και αύξηση του ποσοστού μας από 5,1 % σε 9,82 % (σχεδόν διπλασιασμός). Ας σημειώσω ότι στους αντιπρόσωπους του 34^ου συμπεριλαμβάνονται και οι αντιπρόσωποι των Μ-Λ (που κατά το κείμενο δεν συμμετείχαν) που είχαν εκλεγεί μέσα από τα ψηφοδέλτια των Παρεμβάσεων, ενώ στο 35^ο οι αντιπρόσωποι των Μ-Λ που κατά κύριο λόγο είχαν εκλεγεί πάλι μέσα από τα ψηφοδέλτια των Παρεμβάσεων, αποφάσισαν να κατέβουν με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, όπου και πήραν 8 αντιπρόσωπους. Χωρίς λοιπόν να παραποιείται η πραγματικότητα μπορούμε να μιλάμε για πραγματική δύναμη των Παρεμβάσεων με 76 αντιπρόσωπους, και 9 έδρες στο ΓΣ και ποσοστό 11,26 %!

Αυτή λοιπόν ήταν "η πίεση" που δέχτηκαν οι Παρεμβάσεις από την ανοδική τάση του ΣΥΡΙΖΑ (που για λόγους εσωτερικής συσπείρωσης των οπαδών του ΠΑΜΕ παρουσιάζονται ως συνεργαζόμενες δυνάμεις). Δεν λένε βέβαια κουβέντα για την απώλεια  5 αντιπροσώπων του ΠΑΜΕ από το ένα συνέδριο στο άλλο. Μήπως το ΠΑΜΕ δέχτηκε αυτήν την πίεση από τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς όλο αυτό το διάστημα μαζί ψήφιζαν και στην ΑΔΕΔΥ αλλά και στη ΓΣΕΕ τις απεργιακές προτάσεις, που εμφανώς είναι και ένας από τους λόγους της απομάκρυνσης των εργαζομένων από τα σωματεία, καθώς βλέπουν να λειτουργούν με αποφάσεις από τα πάνω, χωρίς μαχητική διάθεση και στόχο τη νίκη των εργαζομένων;

Το ότι μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει διόρθωση της λαθροχειρίας μας οδηγεί σε διάφορα συμπεράσματα. Ότι το "λάθος" είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από τον οιονδήποτε διαβάσει το κείμενο και έχει κάποια σχέση με το συνδικαλιστικό κίνημα του Δημοσίου, είναι εμφανές. Με 9 έδρες που μας "χαρίζει" η ανάλυση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 34^ο Συνέδριο θα έπρεπε να έχουμε κι εμείς 2 έδρες στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ. Πρώτη φορά εκπροσωπήθηκαν οι Παρεμβάσεις στο 35^ο Συνέδριο με 2 έδρες στην Εκτελεστική. Τι να υποθέσουμε; Ότι συνειδητά τα στελέχη του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο το είδαν και δεν μίλησαν, γιατί τους βολεύει ή τα στελέχη του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ δεν διαβάζουν ΚΟΜΕΠ; Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει πρόβλημα.

* Ο Π. Αντωνόπουλος είναι πρόεδρος της Ε' ΕΛΜΕ Αθήνας και μέλος του ΔΣ του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ