Τοποθέτηση του Μ. Ρίζου από τις Παρεμβάσεις στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ (20.5.2021)
ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΠΡΟΣ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ
1. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη που επιχειρεί να επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ προβλέπει ανάμεσα στα άλλα:
-Κατάργηση του οκταώρου και επιβολή εβδομάδας 50 ωρών εργασίας, (μέσω ατομικών συμβάσεων). Οι επιπλέον ώρες θα αποθηκεύονται σε «τράπεζα χρόνου» και θα «επιστρέφονται» στους εργαζόμενους εντός έξι μηνών με τη μορφή μειωμένου ωραρίου ή ρεπό ή ημερών άδειας, και ανάλογα πάντα με τις ανάγκες της επιχείρησης ή της υπηρεσίας.Το νομοσχέδιο δεν κάνει διάκριση εφαρμογής του μέτρου για συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου. Στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν θα υπάρχει η «αναπλήρωση» σε περίπτωση απόλυσης.
-Νομιμοποίηση των ευέλικτων μορφών εργασίας με την πολυδιαφημιζόμενη κάρτα εργασίας.
-Αύξηση των υπερωριών που θα μπορεί να επιβάλει σε ετήσια βάση η εργοδοσία σε 150 ώρες (από 96 στη μεταποίηση και 120 στις υπηρεσίες). Μειώνεται η αμοιβή των υπερωριών (καθώς με την αύξηση του πλαφόν περιορίζονται οι λεγόμενες κατ’ εξαίρεση υπερωρίες που αμείβονται με ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 60%, ενώ πλέον η προσαύξηση θα αμείβεται με μόλις 40%).
-Μονιμοποίηση και επέκταση της τηλεεργασίας που αυξάνει την εντατικοποίηση της εργασίας, τη δουλειά στο σπίτι, κάνοντας δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου.
-Το καθεστώς αργίας της Κυριακής δέχεται ένα ακόμα σκληρό χτύπημα, μετά το πρώτο «κύμα» στο χώρο του εμπορίου. Προστίθενται πολλοί κρίσιμοι κλάδοι για το κεφάλαιο, στους οποίους καταργείται η Κυριακάτικη αργία.
-Καταργείται το ΣΕΠΕ (σώμα επιθεωρητών εργασίας) και μετατρέπεται σε «Ανεξάρτητη Αρχή».
-Ποινικοποιείται η
συνδικαλιστική δράση, η απεργία, η απεργιακή περιφρούρηση. Αυξάνεται τουλάχιστον στο 33,3% το προσωπικό ασφαλείας σε μια σειρά κλάδους (ΟΤΑ, ΝΠΔΔ, επιχειρήσεις δηµοσίου χαρακτήρα ή κοινής
ωφελείας), γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει κατά
τη διάρκεια μιας απεργίας να εργάζεται ένα μεγάλο μέρος των εργαζόμενων.
-Για την προκήρυξη απεργίας αλλά και ολιγόωρων στάσεων εργασίας, απαιτείται προειδοποίηση του εργοδότη ή της συνδικαλιστικής του οργάνωσης τουλάχιστον 24 ώρες πριν από την πραγματοποίησή της. Για τη λήψη απόφασης απεργίας θα πρέπει στην γενική συνέλευση το σωματείο να παρέχει δυνατότητα συμμετοχής και ψήφου εξ αποστάσεως (ηλεκτρονικώς).
-Για τη συμμετοχή σε ΓΣ, την ψηφοφορία για λήψη απεργιακής απόφασης και τις εκλογές των σωματείων απαιτείται να διασφαλιστεί και η εξ αποστάσεως συμμετοχή των μελών, δηλαδή, επιχειρείται το χτύπημα των σωματείων και η διάλυση του ζωντανού χαρακτήρα τους, των συλλογικών διαδικασιών βάσης και των Γενικών Συνελεύσεων, της ελεύθερης διάδοσης ιδεών, επιχειρείται να σπάσει η συλλογική δύναμη της τάξης και να ενισχυθεί η εξατομίκευση και η χειραγώγηση των εργαζομένων.
-Για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος απαιτείται η απογραφή (φακέλωμα) των εργαζομένων στο ήδη νομοθετημένο Γενικό Μητρώο.
Τα μέτρα αυτά δεν αφορούν μόνο τον ιδιωτικό τομέα. Θα επεκταθούν και στο δημόσιο – έχουν πανεργατική στόχευση. Άλλωστε, όλα τα μέτρα που αφορούν στη λειτουργία των σωματείων αφορά και τα σωματεία του δημόσιου τομέα.
2. Ο νόμος αυτός πρέπει να ανατραπεί, να μην κατατεθεί στη Βουλή ούτε να ψηφιστεί. Η αντεργατική σφοδρότητα του είναι πρωτοφανής: απογειώνει σε γιγάντιο βαθμό την εκμετάλλευση του εργαζόμενου με την παραπέρα κλοπή του εργάσιμου χρόνου, τσακίζει τα σωματεία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, διαλύει τις Συλλογικές συμβάσεις αφήνοντας τον εργαζόμενο απροστάτευτο απέναντι στο αφεντικό.
Σε μια εποχή που ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας (το πραγματικό μέτρο του πλούτου) για την παραγωγή ενός προϊόντος μειώνεται, οι τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες τεράστιες, ο καπιταλισμός απαιτεί όλο και περισσότερα από τον εργάτη δίνοντάς του όλο και λιγότερα. Απαιτεί να γίνουμε οι σκλάβοι ενός καινούριου εργασιακού μεσαίων, στο όνομα μάλιστα τους εκσυγχρονισμού και της προόδου!
Δεν πρόκειται για ένα απλό νομοσχέδιο. Αποτελεί την επιτομή ενός ολόκληρου προγράμματος αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της αστικής πολιτικής, μια ιστορική πρόκληση σταθεροποίησης, κερδοφορίας και ενισχυμένης ανταγωνιστικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Απαιτείται λαϊκός, πανεργατικός ξεσηκωμός για να μην περάσει αυτό το νομοθετικό τερατούργημα. Με τον αγωνιστικό συντονισμό όλων των ταξικών δυνάμεων.
3. Υπάρχουν δυνατότητες. Η εμπειρία της Πρωτομαγιάτικης απεργίας αλλά και οι λαϊκές και νεολαιίστικες αντιστάσεις του προηγούμενου εξαμήνου έδειξαν ότι υπάρχει αγωνιστικό δυναμικό που αναζητά δρόμους ανατροπής.
Στεκόμαστε μετωπικά απέναντι στο νόμο και την κυβερνητική πολιτική. Δεν μπαίνουμε σε καμιά συζήτηση και διάλογο μαζί της. Μας κήρυξαν τον πόλεμο, θα απαντήσουμε δυναμικά και εξεγερτικά! Θα είμαστε απέναντι σε κάθε πολιτική ή συνδικαλιστική δύναμη που συναινεί με αυτή την πολιτική και επιχειρεί να ωραιοποιήσει το νόμο. Τα μέτρα αυτά είναι στην φαρέτρα του κεφαλαίου και της Ε.Ε, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής τους και όχι απλά νεοσυντηρητική ιδεοληψία. Γι αυτό και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ψήφισαν απεργοκτόνους νόμους, έβαλαν τις βάσεις για τη «διευθέτηση» δηλ. επέκταση του χρόνου εργασίας με συνεννοήσεις εργοδοτών και ενώσεων εργαζομένων.
4. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
-Να μην περάσει ο νόμος Χατζηδάκη στο σύνολό του.
-Μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση αποδοχών. Άμεσα 35ωρο 5ήμερο. Σταθερή δουλειά για όλους. Νομοθέτηση της Κυριακάτικης αργίας.
-Να ακυρωθούν οι νόμοι για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
-Διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Συνδικάτα ελεύθερα από κράτος, κυβερνήσεις, εργοδοσία. Κατάργηση των απεργοκτόνων νόμων.
5. Προτείνουμε;
- Κήρυξη προειδοποιητικής 48ωρης γενικής απεργίας πριν την κατάθεση στην Βουλή του νομοσχεδίου (ενδεικτικά 1/6-2/6) με στόχο να μην κατατεθεί, και απεργιακή κλιμάκωση αν αυτό έρθει για ψήφιση.
- Συνεχή συλλαλητήρια διαμαρτυρίας στις πόλεις και τις συνοικίες. Επόμενο απογευματινό πανεργατικό συλλαλητήριο στην Αθήνα στις 27/5.
- Με πρωτοβουλία των συνδικάτων να δημιουργηθούν κέντρα αγώνα του μαζικού κινήματος, ενωτικά, με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις που εναντιώνονται στο κυβερνητικό νομοσχέδιο έκτρωμα, σε όλες τις πόλεις. Οι πλατείες να μετατραπούν σε χώρους μαζικών, καθημερινών, αγωνιστικών διαδηλώσεων των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας.
- Συνελεύσεις αγώνα σε όλα τα σωματεία και ειδικό σχέδιο κλαδικών κινητοποιήσεων.
