ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Α’ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
https://paremvasithess.wordpress.com/ - agonistiki.paremvasi231@gmail.com
Επικοινωνιακό τέχνασμα η επίσκεψη δημοσίων σχέσεων της υφυπ. Ζ. Μακρή στη Θεσσαλονίκη μακριά από τον κόσμο της εκπαίδευσης και τα πραγματικά προβλήματα
Μεγάλο το άγχος του υπουργείου να εμφανίσει τον κλάδο υπέρμαχο της αξιολόγησης
Βγάζει μάτι η στημένη προπαγάνδα του υπουργείου Παιδείας
Με μια ακόμα από τις σκηνοθετημένες και εν κρυπτώ επισκέψεις τής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας σε σχολεία συνεχίστηκε αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη η προπαγανδιστική εκστρατεία της κυβέρνησης. Η υφυπουργός Ζέτα Μακρή επισκέφτηκε μεταξύ άλλων την Παρασκευή, παραμονές του αποκριάτικου τριημέρου, τα 15ο γυμνάσιο και ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, σε μια κίνηση δημόσιων σχέσεων όπου διαπίστωσε ότι όλα είναι καλώς καμωμένα! Παράλληλα με τον βασικό στόχο να φανεί πως τάχα οι εκπαιδευτικοί έχουν αγκαλιάσει την αξιολόγηση, όπως δηλώνουν οι πανομοιότυποι τίτλοι ρεπορτάζ, λες και είναι υπαγορευμένοι από ένα γραφείο τύπου, επιχειρήθηκε να εξωραϊστεί το προφίλ της διεύθυνσης ανατολικής Θεσσαλονίκης που συνδυάζει την πιστή εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης, τα συνεχή πλήγματα στα εργασιακά δικαιώματα ειδικά των αναπληρωτών με τον αυταρχισμό και την απαξίωση των ΕΛΜΕ σαν συλλογική έκφραση των εκπαιδευτικών.
Στο σύντομο πέρασμα της κυρίας Μακρή από τα σχολεία, πέρα τα παχιά λόγια και τις φωτογραφίες, δεν ακούστηκε λέξη για τα πραγματικά προβλήματα. Τα κενά, τις υποχρεωτικές υπερωρίες και τις αδικίες στις υπηρεσιακές μεταβολές και τοποθετήσεις μονίμων και αναπληρωτών, που καλούνται για τρίμηνες συμβάσεις Covid ενώ έχουν καταργηθεί οι σχετικές άδειες. Τις συνέπειες της καραντίνας και της τηλεκπαίδευσης που έχουν σωρεύσει πολύπλευρα προβλήματα σε μαθητές αλλά και εκπαιδευτικούς. Την ασφυκτική πίεση της ύλης και της διαδικασίες εξετάσεων τύπου PISA και τράπεζας θεμάτων σε συνδυασμό με την καταστροφική στις συνέπειες της ελάχιστης βάσης εισαγωγής, που μετά το περσινό μακελειό πρέπει να καταργηθεί. Την έλλειψη ουσιαστικής προστασίας από τον κορονοϊό με τα απαράδεκτα πρωτόκολλα του υπουργείου που περιορίζουν τα μέσα προστασίας σε μάσκα και ανοιχτό παράθυρο, αλλά με αριθμό στην τάξη πανευρωπαϊκό ρεκόρ συνωστισμού, με αποτέλεσμα να έχουμε συνεχή κρούσματα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς με διαλυτικές συνέπειες στο σχολείο αλλά και κινδύνους για τις οικογένειες. Αλλά και τη φτώχεια, την ακρίβειας και τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, με την κυβέρνηση να επιχειρεί να μπλέξει τη χώρα και το λαό μας για το χατήρι του ΝΑΤΟ και των μεγάλων συμφερόντων.
Η ανάδειξη προπαγάνδας για την αξιολόγηση σε βασικό σκοπό για την επίσκεψη της Ζ. Μακρή δεν είναι καθόλου τυχαία. Αποτελεί τον βασικό στόχο του υπουργείου να επιβάλει το σύνολο της πολιτικής της κυβέρνησης για ένα σχολείο της αγοράς, των μαθητών-πελατών που αύριο θα τους αλέσει η εργασιακή ζούγκλα, των δεξιοτήτων και καταρτίσεων αντί της γνώσης, της ελαστικής εργασίας εκπαιδευτικών με σημαδούρα τις τρίμηνες συμβάσεις. Μεγάλο το άγχος του υπουργείου και της κυβέρνησης γιατί, παρά τον ακραίο αυταρχισμό, τις δικαστικές διώξεις, τις συνεχείς απειλές για πειθαρχικά μέτρα, η υπόθεση αυτή σέρνεται, όπως δείχνουν και οι συνεχείς παρατάσεις στις «ανελαστικές» προθεσμίες. Ο κλάδος βλέπει τη φάκα, την ατομική αξιολόγηση τον Ιούνη του 2023 και δεν τσίμπησε το τυράκι των θολών και αναξιόπιστων υποσχέσεων για μη «τιμωρητική» αξιολόγηση κλπ κλπ. Οι ΕΛΜΕ και οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών ΠΕ που συνεχίζουν την απεργία-αποχή, παρά τη στάση συνθηκολόγησης της ΟΛΜΕ, χωρίς να κάμπτονται από τις αυταρχικές μεθοδεύσεις σε βάρος 114 διευθυντών που στηρίζουν τις αποφάσεις των σωματείων, δείχνουν έμπρακτα τον δρόμο πώς θα πιάσουμε το νήμα της μαζικής κινητοποίησης του κλάδου το φθινόπωρο και θα μπει φραγμός στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια. Σε αυτή τη μάχη μπορεί και πρέπει να πάρει θέση αγώνα και η δική μας ΕΛΜΕ.
Οι φιέστες και οι εν κρυπτώ επισκέψεις - αστραπή με αποστάσεις ασφαλείας από τον κλάδο δεν μπορούν κρύψουν ούτε την πραγματικότητα των αλλεπάλληλων πληγμάτων από την αντιεκπαιδευτική πολιτική ούτε ότι οι εκπαιδευτικοί και όλη η σχολική κοινότητα δεν συναινούν. Το εκπαιδευτικό κίνημα μπορεί και πρέπει να δώσει απάντηση με συλλογικό αγώνα, ξεκάθαρες διεκδικήσεις, μαχητική δράση, χωρίς να χαρίζεται σε καμιά κυβέρνηση και εκλογικό σχεδιασμό.
