Μονιμοποίηση και Παιδεία χωρίς αξιολόγηση!
Μάνθος Κυριακόπουλος, δάσκαλος, μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ με τις Παρεμβάσεις
▸Σημαντική νίκη για τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς η μονιμοποίηση χωρίς αξιολόγηση των 45 νεοδιόριστων του 2020 στη ΔΙΠΕ Α΄ Αθήνας. Απαιτείται συνέχιση του αγώνα για την ανεμπόδιστη μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων με ταυτόχρονο μπλοκάρισμα της αξιολόγησης συνολικά.
Κομβική νίκη του εκπαιδευτικού κινήματος, εν μέσω συνολικής αντιπαράθεσης και του πολέμου που έχει κηρύξει το υπουργείο Παιδείας στη δημόσια εκπαίδευση και το μέτωπο της αξιολόγησης, αποτελεί η μονιμοποίηση χωρίς αξιολόγηση των 45 νεοδιόριστων εκπαιδευτικών του 2020 στη ΔΙΠΕ Α΄ Αθήνας. Μια απόφαση που όφειλε να πάρει κάτω από την πίεση των σωματείων και της δικαστικής απόφασης του εφετείου, η οποία σηματοδοτεί και ενισχύει τον αλύγιστο αγώνα για την ακώλυτη μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων με ταυτόχρονο μπλοκάρισμα της αξιολόγησης συνολικά.
Το υπουργείο, αδυνατώντας να επιβάλλει την αξιολόγηση εδώ και τέσσερα χρόνια, αρχίζει να εμπεδώνει την αποτυχία του. Παρά τις προσπάθειες να επιβάλλει την ομηρία, να τρομοκρατήσει με καθαιρέσεις και πειθαρχικά, το μόνο που έχει καταφέρει είναι να επιδεινώσει τις εργασιακές συνθήκες στα σχολεία και την ίδια την παιδαγωγική πράξη εις βάρος των μαθητών/τριών.
Η αυθαιρεσία του διοικητικού μηχανισμού οξύνεται, στελέχη που είτε σε ρόλο ντίλερ εγκυκλίων είτε σε ρόλο μάνατζερ με επίπλαστη παιδαγωγική γαρνιτούρα εμπορευματοποίησης των μαθητών/τριών, προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ ανυποληψίας και παρανομίας. Αυτό δείχνει η άρνηση εκτέλεσης δικαστικής απόφασης για μονιμοποίηση νεοδιόριστων στη ΔΙΠΕ Δυτικής Αττικής, η απέλπιδα προσπάθεια καθυστέρησης μέσω αναβολών στη Γ΄ Αθήνας, με την τρικυμία που έχει προκαλέσει η πίεση του εκπαιδευτικού κινήματος να αποτυπώνεται στις μονιμοποιήσεις άνευ αξιολόγησης με το κλείσιμο της διετίας σε Ανατολική Αττική και Πειραιά.
Οι πρωτοβάθμιοι σύλλογοι και οι ΕΛΜΕ από την πρώτη στιγμή έθεσαν συγκεκριμένα βήματα –συνδικαλιστικά και νομικά– και σχέδιο μέσα από το συντονισμό τους, ώστε η πρωτοβουλία των κινήσεων να πάει στα χέρια των εκπαιδευτικών, απέναντι και στην αναντιστοιχία παρέμβασης και χρονοτριβή της ΔΟΕ και τον εκφυλισμό της ΟΛΜΕ, κόντρα και στη γραμμή τρομοκράτησης των αγωνιστών/τριών από τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ/ΠΕΚ-ΔΙΚΤΥΟ/ΣΥΝΕΚ. Με γενικές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα, κινητοποιήσεις, προσφυγές, αγωγές ακύρωσης παράνομων διοικητικών αποφάσεων, πρόταση για απεργιακή ενίσχυση της μάχης αναδεικνύονται βασικοί συντελεστές στην πορεία για νικηφόρα έκβαση, την μονιμοποίηση όλων πανελλαδικά.
Κάλεσμα των πρωτοβάθμιων σωματείων για μέγιστη ενίσχυση του συλλογικού αγώνα πανελλαδικά
Σε καμιά περίπτωση δεν υποτιμάται η αντιπαράθεση και η όξυνση από την πλευρά του υπουργείου, αφού έχει δώσει διαπιστευτήρια για την επιβολή της στρατηγικής αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση υπό τις οδηγίες ΟΟΣΑ-ΕΕ. Σ' αυτό το μοτίβο συνεχίζει τις παραπομπές σε πειθαρχικά (από τα οποία κανένα δεν έχει προχωρήσει), τις κλήσεις σε άτυπες «φιλικές» συναντήσεις δια μέσου των διευθύνσεων, τα εκφοβιστικά έγγραφα ακόμη και σε ακροάσεις, όπως στην Πάτρα, χωρίς θεματολογία και περιεχόμενο, για να πάρει το συνειδητό μήνυμα συνέχισης της απεργίας από τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς!
Η απεργία αποχή στην εκπαίδευση, πέρα από αγωνιστικό δρόμο και διέξοδο να νικήσει το κίνημα, έχει ανοίξει μια διαπάλη ανάμεσα στην κυβερνητική πολιτική και όλο το εργατικό κίνημα και την κοινωνία. Το χτύπημά της αποτυπώνεται μέσα από αναρμόδιες διοικητικές πράξεις και αποφάσεις, οι οποίες συντάσσονται με την ολοκληρωτικού τύπου καταστολή και φίμωση κάθε φωνής, πράξης και αγώνα αντίστασης και αμφισβήτησης της πολιτικής τους.
Γι' αυτό και η υπόσχεση που δίνει η ριζοσπαστική πτέρυγα του κινήματος, οι χιλιάδες απεργοί για αγώνα μέχρι την τελική νίκη, στο πλευρό κάθε εκπαιδευτικού, σηματοδοτεί την κατάκτηση πέρα από την ακώλυτη μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων, την υπεράσπιση των χρόνων υπηρεσίας και προσφοράς στο δημόσιο σχολείο, το μπλοκάρισμα της αξιολόγησης μέχρι την κατάργηση ολόκληρου του νομοθετικού πλαισίου και την κατοχύρωση ιστορικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζομένων όπως η απεργία, η παιδαγωγική ελευθερία και η ανεξαρτησία του εργατικού κινήματος από την αστική πολιτική και τον συμβιβασμό.
Με τέτοια απαιτητικότητα, τα σωματεία καλούν σε μέγιστη ενίσχυση του συλλογικού αγώνα πανελλαδικά, προτείνουν τη συνέχισή του πολύμορφα και απεργιακά συνδέοντας τα αιτήματα για αυξήσεις στους μισθούς και συντάξεις, επιστροφή των δώρων, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στο τσάκισμα της Υγείας, κόντρα στους δημοσιονομικούς κόφτες, τα τεράστια κέρδη τους, και το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ και τα δισ. δαπανών για τον πόλεμο. Αυτή η απαίτηση διαπερνά κάθε κλαδικό αγώνα και κυρίως τη μάχη στην εκπαίδευση για το ενιαίο καθολικά δημόσιο και δωρεάν σχολείο.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (30.11.24)
